I recently read a post by PJ Claeys on communication of our time. It is of course one person 's opinion , but I entirely agree with it . Because I could not have said it better myself, I put the full post on my blog. Enjoy !
DOE MIJ MAAR EEN BIG MAC
GEPLAATST OP 22 MEI 2014 DOOR PJCLAEYS
Doe mij maar een Big Mac
Ik, ik ben een simpele mens met een simpel zieltje. Ik houd niet van chaos of lawaai, ik houd eerder van rust en stilte. Kom ik op plaatsen waar teveel volk opeengehoopt staat, krijg ik gelijk een paniekaanval van 5 op de schaal van Richter. Neen, neen en nog eens neen, voor mij hoeft het zo allemaal al lang niet meer. Je zou kunnen zeggen dat ik de ziel en het denkpatroon van een 88-jarige verzetsstrijder uit WOII heb aangenomen, gevangen in het lichaam van een 22-jarig kneusje.
Ik open mijn computer en surf naar de allerbeste en leukste websites uit de hele wijde wereld. Ik zit erop! ik zit op Facebook! Hoera! Nu zal het alvast niet lang meer duren voor de maatschappij mij ten volste aanvaardt als rechtschapen burger.
Verzoeken, verzoeken en nog eens verzoeken! Ik krijg er stress van en het angstzweet staat me op de rug. Wat willen al deze mensen nu toch van mij? Wat willen wij toch allemaal van elkaar? En waarom gaan we ernaar op zoek via sociale media zoals Tinder, Facetime, Snapchat, … ? Is het niet een beetje tragisch dat we allemaal zo gebonden zijn aan toestelletjes en het constante online en bereikbaar zijn?
Vroeger toen ik als een nog groter kneusje door het leven ging, ja vroeger, toen het allemaal beter was … Wel ja, vroeger nam ik de trein naar school samen met een paar vrienden. Lachen en mopjes maken, naar school gaan was nog zo leuk. De mensen op de trein sloegen een babbeltje over wat hen dwars zat die dag, of over het weer en de dagdagelijkse Metro-artikels. Stap ik nu op een trein dan word ik op het randje af net niet depressief. De moed zakt je in de schoenen als je beseft dat je de dag alleen door moet. Niemand om een babbeltje mee te slaan, ze zitten immers allemaal gebogen; gebogen nek, gebogen rug en af en toe eens zuchtend. De meeste mensen kijken allang niet meer op als de kaartjesman hun kaartje vraagt.
Laat dat nu net hetgene zijn waar ik zoveel nood aan heb en nauwelijks nog kan vinden. Je kan mij gerust vergelijken met een plantje dat te weinig licht en water krijgt en op die manier verdort en sterft. Waar is het menselijk contact? Waarin de glimlach te bespeuren is in de kleinste kantjes van de mondhoek, waarbij communicatie ondersteund wordt door blikken die je diep aankijken? Het is toch zo fijn een mens te zijn. Op een menselijke manier omgaan met je soortgenoten is voor mij een echte verademing. Ik ben echter een met uitsterven bedreigde diersoort. Meer een roofdier dan een huisdier en meer een groepsdier dan een individuele jager. Het zal vast niet lang meer duren voor het gebogen-generatie model ook mijn denkpatroon binnensluipt. Al hoop ik er zo lang mogelijk stand tegen te kunnen houden. Al strijdend ga ik ten onder predicerend over mens zijn, over communicatie en persoonlijk contact.
Laat ons niet vergeten dat het internet daten enkel bestaat door de aanwezigheid van het internet. Onlangs nog kwam ik in contact met een vernuftigde en sluwe vorm van internet daten, althans dat is wat mij verteld werd. Na een persoonlijke studie van het gegeven ‘Tinder’ (enige vorm van verdieping was overbodig) kan ik enkel maar vaststellen dat op zo’n manier omgaan met mensen toch niet kan. Wat een vleeskeuring! Volledig losstaand van mensen, hun emoties en interesses. Enkel toegespitst op het uiterlijk en op enkele foto’s waar men het best zo sexy mogelijk op poseert. Walgelijk en degoutant vind ik zo’n uitvindingen. Ze dragen op geen enkele manier bij aan je ontwikkeling en je zelfwaarde als mens. Ik zou nooit de ware partner via zo’n medium kunnen vinden. Ik kan echter gerust geloven dat mensen die hierin geloven en het dagdagelijks gebruiken dat wel kunnen. Zo’n mensen zijn als het ware voor elkaar gemaakt. Ze zijn allebei zielig en hebben te weinig sociale vaardigheden om in het echte leven met mensen om te gaan. Ze kiezen er eerder voor zich weg te steken achter hun profielfoto. Maar je moet je tonen in de wereld! je moet dat durven! Je zou gaan denken dat sociale media en internet daten ons een beetje een verdoezelmentaliteit aanleren, in plaats van open en eerlijk contact tussen twee personen.
Leven in een wereld samen met mensen is waar ik van droom, in plaats van het leven in een wereld waar mensen samen leven met toestellen en mediums.
Maar het is al goed. Ik snap het al … Ik stop met zagen en ik stop met klagen, al wil ik jullie toch nog een boodschap meegeven. Het internet daten is een beetje hetzelfde als eten bestellen bij Mac Donalds. Hele leuke, mooie en sexy foto’s, maar wat je op je bord krijgt blijkt nooit hetzelfde te zijn als op het fotootje. Mac Donalds, het is niet goed voor je, net als het internet, Tinder, Facebook en andere mediums. Een motel is evenveel een hotel, als Mac Donalds een restaurant is, terwijl het zichzelf dat wel noemt. Maar hey ik moet mee met mijn tijd, dus doe mij maar een Big Mac.
PJ : https://pjclaeys.wordpress.com
